Op 8 februari 2018 werd ik met mijn neus bovenop de feiten gedrukt. Mijn moeder overlijdt zeer plots. Samen met mijn vader proberen we zo goed en kwaad als we kunnen de uitvaart te regelen. Je wordt continu heen en weer geslingerd tussen emoties en de praktische zaken die je moet regelen voor het afscheid. Aan het begin van deze emotionele week vraag ik mijn vader hoe het zit met hun uitvaartverzekering; ‘altijd samen voor gespaard, nooit gehad’ was zijn antwoord. Gelukkig heeft dit geen effect op de keuzes die we moeten maken en hebben we een week later een mooi en waardig afscheid van mijn moeder. Toch vergeet ik de woorden van mijn vader niet.
Een aantal maanden na de uitvaart. Ik denk terug aan de woorden van mijn vader. Hoe zit het ook alweer met mijn eigen uitvaartverzekering? In het verleden heb ik, op aandringen van mijn vrouw, er een afgesloten. ‘Daar wil je de nabestaanden niet mee opzadelen’ is haar mening. Ik zag bij de uitvaart van mijn moeder van dichtbij hoe snel de kosten kunnen oplopen. Daarnaast kwamen vragen naar boven als: ‘wat is er precies geregeld met een uitvaartverzekering’ en ‘wat regelen ze wel en niet’. Vragen waar je als dertiger normaal nog niet eens over na wilt denken. Zeker niet wanneer je eerste kindje op komst is. Toch zetten we ook het uitbreiden van de uitvaartverzekering op de checklist ‘dingen te doen na de geboorte’.
Een paar maanden na de geboorte van onze zoon, besluiten we er maar eens voor te gaan zitten. Op naar de website van onze uitvaartverzekeraar. We komen er niet helemaal uit met de informatie die op de website staat, dus we vragen een begeleidend gesprek aan. Wat volgt is een telefonisch gesprek met een medewerker, aangezien de online omgeving weinig mogelijkheden biedt. Gelukkig sliep onze kleine door tijdens het gesprek en werden we niet gestoord… het gesprek is namelijk allesbehalve snel en efficiënt te noemen. Tijdens het telefoongesprek moeten mijn vrouw en ik verifiëren dat we zijn wie we zeggen dat we zijn, de beste opties worden besproken en uiteindelijk schrijven we onze zoon bij op mijn polis. De bevestiging van de poliswijziging komt enkele dagen later per post binnen.
Via de telefoon (!) moeten mijn vrouw en ik ons verifiëren. Dat past toch niet bij deze tijd?
Het verbaast me dat deze handelingen nog steeds per telefoon en post gaan. Dit past niet echt bij deze tijd. Waarom moet ik per telefoon verifiëren dat ik ben wie ik ben? De mogelijkheden zijn tegenwoordig eindeloos. Ik wil liever chatten of appen om het gesprek te beginnen. Waarna mijn vrouw en ik daarna via het portal gemakkelijk onze gegevens kunnen achterlaten, op een moment dat het ons uitkomt. En waarin we kunnen zien of een berichtje krijgen wanneer de medewerker ermee aan de slag gaat. De polis downloaden we ook liever digitaal, via zo’n persoonlijk portaal. Het is wel mogelijk bij veel andere producten, dus waarom niet bij het afsluiten van zo’n beladen verzekering?
Mijn vrouw en ik hebben zelf de keus gemaakt om een verzekering af te sluiten. Uiteindelijk is het gelukt. We hoeven ons op deze manier geen zorgen te maken of we genoeg spaargeld hebben op het moment dat iemand in ons gezin wat overkomt. Een geruststellende gedachte. Het afsluiten van een uitvaartverzekering verliep niet vlekkeloos. Het is een raar proces. Je bent heel bewust bezig met zaken waarvan je hoopt dat ze je nooit overkomen. Dat is niet altijd even leuk. Des te belangrijker dat het soepel verloopt, zodat je het snel geregeld hebt en je je kostbare tijd kunt besteden aan leuke dingen. Want als ik een ding heb geleerd het afgelopen jaar, is dat je moet genieten van elk moment in het leven!
Meer weten?
Meer weten over onze visie op verzekeringen of gewoon benieuwd wat Blueriq nog meer te bieden heeft? Neem even contact op.
